vrijdag 11 oktober 2013

gewichtloos


Het is onze eerste cinema-ervaring in 3D: Gravity. En het moet gezegd: de film ziet er oogverblindend uit en de eh... ruimtelijke effecten zijn geweldig. Het verhaal -een ruimtemissie loopt in de soep door rondvliegend puin- hangt van onwaarschijnlijkheden aan elkaar en blijft zo plat als een dubbeltje. Dat wil zeggen: tot vlak voor het einde. De enige overlevende astronaute Sandra Bullock valt in haar shuttle vanuit de hemel in de oceaan en dan gebeurt het: ze zwemt naar de kant, kruipt moeizaam op het land, richt zich wankel op en staat uiteindelijk rechtop. Oftewel: de hele evolutie in pakweg twintig seconden. The End. Of eigenlijk: een nieuw Begin. Daarmee komt als vanzelf Stanley Kubrick's tijdloze meesterwerk 2001: A Space Odyssey in gedachten. Gravity is oppervlakkig vermaak met een ietsiepietsie diepgang.